14.641° N, 61.024° W
O wat fijn – we zijn geland en hebben nog een volle week op Martinique. Aan boord was een boekje over het eiland en ik heb er in gesnuffeld. Wat kunnen we er allemaal doen?
De berg Pelée beklimmen – ja tuurlijk na de kleine wereld van 50m2 denk ik wel even behoefte te hebben aan een grote wandeling de berg op (en weer af uiteraard). We huren een auto en crossen het hele land door om rum distilleries te bezoeken,’s avonds gaan we heerlijk dansen. Het is immers het land van de zouk, het land van Perle Lama mijn favoriete zoukzangeres, daarom moet en zal ik dansen. We willen natuurlijk ook wel even onder water kijken – een duik staat daarmee boven aan op ons verlanglijstje. Daarnaast is het kerst dus een heerlijk tropisch kerstdiner willen we niet missen.
De eerste dagen en nachten gaan voorbij alsof we nog aan boord zijn. Slapen doen we kort – met het regelmaat van de wachten zijn we wakker en als ik dan half slaapdronken uit bed stap dan beweegt de hele kamer en loop ik alsof ik nog dans op het ritme van de oceaan. Overdag als ik echt wakker ben, heb ik daar geen last van… maar dan lig ik heerlijk op een strandbedje mijn blogs te schrijven.
Natuurlijk zijn we ook nog wel op verkenning gegaan, maar avontuurlijk is het niet geworden: we verkennen de omgeving van Pointe du Bout, de creoolse wijk, de drukke haven en de verschillende anses.
Dinsdag hebben we een mooie duik gemaakt. Onder water is het koraal net zo mooi en zo kleurrijk als het eiland zelf. Het voelt fijn om weer even in het water te zijn. Het is er rustig en het enige waar ik naar luister, is mijn eigen ademhaling.
Gisteren hadden we de energie om de ferry te pakken en Fort-de-France te ontdekken. Ook weer erg mooi en kleurrijk. Fort-de-France is pas ongeveer 100 jaar geleden de hoofdstad van Martinique geworden. Daarvoor was dat Saint-Pierre. Helaas werd het verwoest door een uitbarsting van de berg Pelée – alle inwoners zijn toen omgekomen, behalve 1, hij zat in de gevangenis in een stadje verderop.
Fort-de-France heette oorspronkelijk Fort-Royal – in het creools Foyal. De inwoners van Fort-de-France noemen zichzelf daarom nog altijd Foyalais. Het is een rustig kleurrijk en autentiek stadje. Overal waar je loopt, hoor je muziek uit winkeltjes, restaurantjes of andere openbare binnen of buiten gelegenheden. Mensen zijn er vriendelijk en beleefd. Je kan aan de mensen niet zien of ze lokaal of toeristen zijn. Het hele eiland is namelijk zo ontzettend Frans en de meeste toeristen ook. Martinique is zo veel meer een provincie van Frankrijk dan dat de ABC- of SSS-eilanden een onderdeel van Nederland zijn. Iedereen spreekt Frans, iedereen is Frans, de euro is eilandsmunteenheid, de Franse zenders overheersen de TV, de baguette en croissant zijn op iedere hoek van de straat te koop en de o zo typisch Franse bewegwijzering van D-wegen en points verts maakt dat je je in het vertrouwde Frankrijk begeeft. Zelfs de stakingen van de gele hesjes op zaterdags dringt door tot in het hart van Martinique.
Ondertussen is het al kerstavond. Gelukkig hebben we het diner in het hotel geboekt: een creools diner met bijpassende Franse wijnen – een top combi voor een onvergetelijk diner. En dat werd het. Na enkele aardige voorgerechten, een totaal mislukte bisque met megagoedkope wijnen, houden we het diner voor gezien en kruipen we toch maar weer snel ons bed in – hahahaha. Na 24 dagen intensief zeilen, hebben we blijkbaar een hele week nodig om alle slaap die we kunnen inhalen, in te halen.
