We kunnen tot op zijn vroegst 5 maart niet meer naar een restaurantje, omdat zaterdag 21 februari jl onze regio van COVID-19 code geel naar COVID-19 code oranje is gegaan. Dat heeft natuurlijk alles te maken met de drukte in de grote steden in deze regio… Hier in Albori is het winter en zitten alle oudjes al gewoon binnen… Covid-19 krijgt hier niet eens de kans.
Winter hier betekent veel zon en begint de ochtend met een graad of 15. Omdat het weekend is, uiteten geen optie meer is en het weer weer prachtig is, moet er gewandeld worden.
Ik heb mijn zinnen gezet op een mooie route de bergen in. Stanley wilde graag met zijn drone naar het strand….. Na een half uurtje dubben, doen we de wandelschoenen aan :))
Het is een prachtige route via Fonte de Cesare naar Capella Nuova en van daar door naar de abdij van Corpo di Cava en de kerk van San Vincenzo door naar Padovani en Iaconti en zo terug naar Albori. Een trip van 4 uur klimmen, klauteren, afdalen en genieten. Ook Lupo heeft het weer heerlijk naar zijn zin….
Er zijn van die heel gewone dagelijkse dingen die in het buitenland altijd super interessant zijn. Ken je dat?
Ik heb dat met boodschappen doen. Ik vind het mega leuk om naar de markt of supermarkt te gaan en daar echt de tijd te nemen om rond te lopen, te snuffelen en gewoon te kijken wat er allemaal is. Vroeger al….. heerlijk.
Vandaag is het weer boodschappendag. Ik kan mij daar echt op verheugen.
In Albori en Raito is geen supermarkt, wel is er een kruidenierswinkeltje van 3 bij 4. Nou, dan ben je snel uitgesnuffeld. Nee, we pakken het 1x in de week groots aan. De eerste week hier in Italie hebben een grote Carrefour in Salerno gevonden en vorige week hebben we gewinkeld in de Ete Maxistore in Salerno. Deze is groter dan de Carrefour en beviel mij beter, dus daar willen we vandaag weer naartoe.
We gaan met de auto en rijden richting Salerno. Tot nu toe het enige moment in de week dat we de auto gebruiken (op die ene trip langs de Amalfikust na dan).
Vanaf Vietri sul Mare kennen we maar 1 weg die naar Salerno gaat en de afslag naar deze snelweg is vandaag afgesloten met een groot bord “” FRANA “”…. niets met kikkers dus… maar onze 2de ervaring met een aardverschuiving. Aan de wegafzetting met dat grote bord hangen ook 2 Italianen met witte werkhelmen een beetje niets te doen en verder wordt nergens aangegeven hoe we nu wel naar Salerno kunnen.
We kunnen niet even stil staan op dit drukke, onhandige en onoverzichtelijke kruispunt. Het enige dat we kunnen doen is links afslaan in plaats van rechtsaf naar Salerno. Gelukkig heb ik een beetje richtingsgevoel, dus bij de volgende afslag gaan we gewoon Vietri weer in en dalen we af naar de kust opzoek naar een omleiding of alternatieve route….. We rijden wat rond en denken dat we de juiste weg hebben gevonden…. Maar tot onze verbazing komen we aan de andere kant van dat bord met die 2 Italianen uit…. Dan toch maar even de auto bij die 2 heren parkeren en vragen hoe we nu toch in Salerno komen. Och simpel, naar rechts richting Cava di Terreni, daar de snelweg af en er aan de andere kant weer op en dan rij je zo terug naar Salerno…..
OKOK grazie mille! en op naar Salerno. In Cava di Terreni gaan we zoals uitgelegd de snelweg af om er daarna ook weer op te gaan, maar dan komen we bij een tol grens… we moeten betalen… dat is toch wel even zuur…. 2,10 euro, 7 kilometer de verkeerde kant op, al ruim een uur in de auto en we zien nu ook dat als we in tegengestelde richting weer de snelweg op willen, nog eens 2,10 euro moeten betalen… Wat suf…..
We besluiten hier ergens een supermarkt in gaan en vinden op nog geen 100 meter een grote Conad. Leuk … dat merk ken ik nog niet en ik word helemaal vrolijk…. en ook nog een Hypermarche… ken je dat? Het is een alles winkel…. Ze hebben een ruime verse groenten afdeling, een vis- en een kaasboer, een hele gang met 100-den verschillende soorten pasta, een mega wijnafdeling, een tuinmeubelen afdeling, keukenwaarafdeling en zelfs een heuze witgoed afdeling…. ja T E G E K dit….
Na twee uur weer ouderwets rond gesnuffeld te hebben, ga ik als een tevreden kind weer naar huis en als kers op de taart staan de slagbomen van de tolweg ook nog eens open, dus kunnen we de 2,10 euro in onze zak houden… Its our lucky day …. hahahaha.
Het lijkt mij al zo lang zo leuk om heerlijk ontspannen te kunnen dronen met een van Stan zijn drones, maar ik durf het niet, omdat we in Amsterdam in een “restricted area” wonen en daar mag je niet zomaar vliegen. Dan moet je nou eenmaal een aantal beste wel stevige brevets hebben en dat kost bakken met geld (en beide heb ik dus niet 😉 ). Er kan altijd onverwachts iets gebeuren… en dat weerhoudt mij – in tegenstelling tot Stan – er van om gewoon relax naar buiten te lopen om even 5 minuutjes te vliegen….
Maar sinds 2021 zijn er een paar dingen anders. Ten eerste wonen we nu niet meer in het drukke Amsterdam en sinds 1 januari gelden er nieuwe regels voor het vliegen met drones, Europese regels. Deze Europese regels zorgen er niet voor dat je nu wel zomaar overal mag vliegen, maar het maakt het wel een stuk eenduidiger over wat je wel en niet mag met welke drone tijdens welke vlucht EN het is daarnaast ook een stuk goedkoper geworden om een certificering te halen.
Omdat in Italie dezelfde Europese regels gelden, zijn er slechts een paar dingen die ik moet doen voordat ik mag vliegen met mijn eigen DJI Mavic mini drone – die lichter is dan 250 gram:
ik moet mijn drone registeren
hoef (voorlopig) geen brevet te halen
ik moet weten waar ik hier in Italie wel en niet mag vliegen
Het registreren is zo gebeurd. Via de Nederlandse RDW ontvang ik na de registratie direct een exploitantnummer en ik heb deze op mijn drone en mijn controller geplakt.
De volgende stap is om te weten waar ik in Italie mag vliegen. Om te weten waar je in Nederland mag vliegen, hebben we daar een paar instanties voor:
het ministerie Infrastructuur en waterstaat;
www.knvvl.nl is de site van een handig kennisinstituut voor alles wat vliegt;
de RDW voor de registratie en het verkrijgen van ene exploitatienummer;
de GoDrone app voor een up to date overzicht/ plattegrond waar in Nederland gevlogen mag worden en waar niet.
In Italie zijn er ook een paar, te weten:
Ministero delle Infrastrutture e dei Trasporti;
ENAC – Ente Nazionale per l’Aviazione Civile;
en de ENAC heeft: d-flight.it voor de registratie, de meteorologie en de app voor de meest recente plattegronden waar je in Italie wel en niet mag vliegen.
Omdat mijn eigen drone nog steeds lichter is dan 250 gram, hoef ik mij niet nog eens in Italie te registeren. Had ik een zwaardere drone gehad, zoals Stanley heeft, dan had ik niet alleen de exploitantregistratie nodig, maar had ik een A1/A3 certificering moeten hebben en ook nog een Italiaanse QR code moeten kopen. Via deze Italiaanse QRcode had ik dan d-coins moeten kopen en moeten uploaden en voor elke vlucht in Italie moet ik dan met deze d-coins betalen. Nu kan ik met de gedownloade d-flight app EN een gerust hart relax met mijn dronetje rondvliegen.
Dus mijn eerste vluchten zijn direct een feit en er komen er hopelijk heel veel meer:
Als deel van onze integratie in het Italiaanse leven hier in Campania, mag een ritje langs de Amalfikust natuurlijk niet ontbreken.
De prachtige kust, is één van de mooiste kustlijnen van Europa en werd in 1996 zelfs opgenomen op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Bochtige wegen leiden naar eeuwenoude charmante dorpjes die soms bijna loodrecht tegen de steile kliffen zijn gebouwd. Elk dorpje heeft zijn eigen sfeer en karakter, maar wat ze allemaal gemeen hebben, zijn de indrukwekkende uitzichten over de zee, de leuke terrasjes, de heerlijke ijsjes en de kwalitatieve wijnen. Het is de zuidelijke kustlijn van het schiereiland Sorrento dat onder Napels en Pompeii ligt. Officieel vormen 13 dorpjes samen de Amalfikust: Positano, Praiano, Furore, Conca dei Marini, Amalfi, Atrani, Ravello, Scala, Minori, Maiori, Tramonti, Cetara en Vietri sul Mare, maar in de praktijk wordt de hele kustlijn tussen Sorrento en Salerno als de Amalfikust beschouwd.
Vandaag is het de tweede vrije Italiaanse zaterdag en het is al weer super mooi weer, we boffen maar. Dus besluiten we langs deze kust naar Positano te rijden en onderweg een paar van de dorpjes mee te pakken. Via Google check ik even hoelang het rijden is enzo.. maar wat we ook proberen, Google wil persé dat we via Pompeii gaan. Pompeii staat ook wel op onze Wanna do integratielijst, maar niet voor vandaag.
We hebben ook nog even gekeken of er vanuit Salerno of Amalfi (halverwege) ferries vertrekken naar Positano, maar die varen alleen in het seizoen en die begint pas weer vanaf 1 april. Het is winter en dan ligt hier zo’n beetje alles stil, dus het wordt met de auto.
Op google maps street view ziet de weg langs de kust er eigenlijk prima uit, dus waarom we nu via Pompeii moeten gaan is een raadsel. We besluiten dus toch met de auto de Costiera Amalfitana af te rijden. Ciska – de eigenaar van ons appartementje hier – gaf nog wel aan dat er bij Amalfi een frana is (iets met een kikker of zo?)… Nou, wat leuk zien we dat ook nog onderweg.
Het beloofd een prachtige dag en de route is inderdaad erg mooi. De eerste stop is Maiori. Dit dorp schijnt het langste strand te hebben en het minst schattige dorpje te zijn van de Amalfikust. Het is voor ons de eerste stop en daarom een heel lief dorpje met een prachtige lungomare die zowel connectie heeft met het dorp als met het strand. Dat hebben we bij andere plekken nog niet zo gezien.
Na een korte maar heerlijke strandwandeling en pootjebaden in zee, zijn we weer in de auto gestapt op weg naar onze volgende stop: Amalfi. Amalfi is een groter dorp, dus een andere keer zullen we hier wat langer rond lopen, maar voor nu een goed moment om er te stoppen voor de lunch.
Aangekomen in Amalfi konden we niet verder met de auto. Een rana is een kikker en een frana is een aardverschuiving, Co!
De hele weg was weg… Dus daarom wilde Google dat we via Pompeii gingen… Nou dan wordt Amalfi niet alleen goed voor de lunch, maar tevens ons eindstation voor vandaag.
Amalfi is dus de grootste stad van deze kust zowel op historisch als op cultureel vlak het centrum van de streek. Het heeft prachtige stranden, schattige huisjes met witte geveltjes en je kan er heerlijk eten in gezellige restaurants in zowel het centrum van het stadje als ook aan zee. Ook zijn er heel veel kleine winkeltjes met allerlei citroenproducten. Dé blikvanger van Amalfi is de imposante Duomo di Sant’Andrea met de al even indrukwekkende rij trappen. De kathedraal is erkend als UNESCO werelderfgoed. De oudste elementen stammen uit de 9de eeuw, maar later volgden verschillende renovaties waardoor je ook Byzantische en Romaanse elementen zou kunnen herkennen (Als je een beetje weet van de kunstgeschiedenis).
Het was weer een heerlijke dag met een verrassend verloop. Terug naar huis is het mega druk met motorrijders… 21 graden in de eerste week van februari is zelfs voor Amalfibegrippen uitzonderlijk. Dus iedereen trekt er op uit…. soms met wel heel veel ongeduld 😉
Sinds een paar dagen gonst het al van de berichten dat het in Nederland heel koud gaat worden. Niet omdat de temperatuur extreem om laag gaat en niet omdat het gaat sneeuwen. Ook niet omdat het windkracht 8 gaat worden, maar omdat dit alles samen tegelijkertijd gaat komen…
Dikke vette sneeuwstormen…. Gevoelstemperaturen van onder de -25 graden.
Door de grote hoeveelheid sneeuw die er in korte tijd valt, ligt het OV stil. De thuisbezorgfietscouriers mogen allen thuisblijven… Alle pekelwagens en pekeltrams zijn ingezet en overal wordt ondanks de kou veel buiten gespeeld door jong en oud: er wordt gelanglauft, geskied, gesnowboard, gesleed, iglo’s en sneeuwpoppen gebouwd… Er worden sneeuwballen gevechten gehouden met de politie… en sleetjes worden achter fietsen, brommers en auto’s geknoopt. Niemand gaat de weg op dan alleen om de sneeuwpret….
Dit is wat we aan leuke foto’s van ons thuisfront hebben mee gekregen:
Tijdens deze bijzondere, wanneer er toch al niet zo veel meer kan en mag, het extreem koud is en de wegen niet meer begaanbaar zijn, dan moet je het er maar het mooiste van maken….
Zo viert Nederland de kou tijdens de lockdown:
Op zulke momenten mis je iedereen wel…. en leven we met jullie ijspret mee:
Tegenwoordig moet alles snel-sneller-snelst, meer-meer-meer en ook nog eens efficienter en duurzamer. Met alle gevolgen van dien. Om even dicht bij ons Amsterdamse thuis te blijven: kades storten in, bruggen zijn slecht onderhouden en de lucht is in de stad niet overal even schoon meer.
Hiervoor betalen de huidige Amsterdammers de hoofdprijs, waardoor velen van hen het niet meer kunnen veroorloven om in de stad te blijven wonen. Dat het ook anders kan, bewijzen ze hier in de bergen. Er zijn hier maar weinig wegen en de wegen die er zijn, zijn smal en kronkelen behoorlijk. Met een beetje pech kan je best wel misselijk worden.
Hier in het dorp hebben we welgeteld 1 weg die je met de auto… heeeeeel voorzichtig… kan rijden. Je moet geen tegenliggers onderweg krijgen en keren wordt al helemaal een uitdaging. Verder is het vooral veel trappenlopen. Ik ben er nog niet achter hoe dat met rolstoelen wordt georganiseerd, maar waarschijnlijk op de zelfde wijze als waarop ze zware materialen voor bijvoorbeeld een verbouwing verplaatsen: gewoon op duurzame wijze… daar kan Amsterdam nog wat van leren ? ☺️.
Zijn het geen schatjes… Ze krijgen veel aandacht en rust en worden goed verzorgd: hoe beter, hoe langer ze het volhouden en kunnen blijven werken… Jij onderhoud jouw 4×4 toch ook goed? ?
