In de omgeving zijn heel veel wandelpaden en die worden goed gebruikt. Om niet onder te doen, hebben wij onze eerste vrije zaterdag aangegrepen om zelf ook een wandeltochtje te maken, naar lokaal gebruik.
Het is super mooi weer: het zonnetje schijnt, er zijn wat wolken en het is ongeveer 15 graden. Dus wandelschoenen aan om een rondje te maken van een uurtje of zo. We besluiten naar Capella Vecchia te gaan een tocht van misschien 5 kilometer (?) en een beetje de heuvels in.
We gaan met volle moed wandelen over de mooi aangelegde paden en binnen no time zijn we bij Fonte de Cesare.
Nou dit moet lukken dus we gaan om de waterval heen en om hoog … maar zien tot onze verbazing dat hier het mooie pad ophoudt en de echte tocht pas gaat beginnen.
Het is al 17 graden, dus de jas gaat uit en het wordt nu serieus berg op klimmen…. Dit gaat toch wel iets langer duren dan een uurtje …. misschien anderhalf en dan nog een half uurtje terug? Ondertussen ontwikkelt Loup zich als een echte bergmarmot…. hij heeft het helemaal naar zijn zin.
Na ruim een uur lopen, of eigenlijk klimmen is het maar gokken of we nog op het goede pad naar de Capella Vecchia zijn. Er was beneden aan het begin van de berg nog wel een bordje met een pijl… maar nu is het een beetje gissen. De GPS helpt hier niet bij… dus we zijn aangewezen op de ouderwetse kaart en Stanley heeft ondertussen een stok bij de hand genomen … staat hem goed he?
Finally na 2 uur klimmen komen we eindelijk op de top. Wat een prachtig uitzicht. Dit is echt genieten. Maar waar is nu die Capella Vecchia? We zijn al een paar keer – bijna of soms een beetje – verkeerd gelopen en op de kaart zouden we nu rechtsaf moeten. Maar de professioneel uitgedorste klimmers die we tegen komen, vertellen ons dat we links af moeten. Ze kijken wel wat beteuterd…dat wij ook zover komen in spijkerbroek met een afgebroken tak en een chihuahua. Ze moesten eens weten dat we uit het vlakste land ter wereld komen….. Ik ga toch echt die kaart eens goed bestuderen en we zien nu dat de kaart aangeeft dat de wandeling ongeveer 4 uur kan duren… en aan de hoogtelijnen te zien, hadden we kunnen weten dat het best wel een klim zou zijn…. goed we komen dus uit het vlakste land ter wereld… wie let er daar op hoogtelijnen – lesson learned.
Het uitzicht is in ieder geval prachtig en we genieten van de tocht die er nu toch bijna op moet zitten… nog een klein stukje. We besluiten mijn navigatiekunsten te vertrouwen, de kaart te geloven, de italianen met een korreltje zout te nemen en nemen het pad rechts af.
Na nog eens een half uur lopen zien we daar dan eindelijk de Capella Vecchia. Heel klein en schattig. Ik zou het eigenlijk helemaal geen kapelletje noemen of zo, maar eerder iets van een gedenksteen. Maar wat een uitzicht… wauw. De tocht is het meer dan waard. Uiteindelijk hebben we ruim 3k gelopen, zijn we 483 meter gestegen en hebben we daar 2 en een half uur over gedaan.
We besluiten om niet dezelfde route terug te nemen, maar via Capella Nuova terug te gaan. Het is immers bergafwaarts en anderhalf uur later zitten we moe maar voldaan thuis op de bank. Loup knabbelt aan een heerlijk stukje kip en voor ons staat de pasta op het vuur. Dat hebben we alle drie wel verdiend vandaag.
